سلام
دیروزی که گذشت 25 اسفندماه سال روز بزرگداشت پروین اعتصامی شاعر بزرگ ایران زمین بود.
می خواستم در قالب مطلبی دیگر به ایشان و شعرهای فاخرش اشاره کنم که حالا اینجا به این مناسبت قسمتی از آن مطلب را می نویسم و باقی بماند جای خودش:
اگر بخواهم منظومه فکری خودم را تعریف کنم - چیزی شبیه زمین و خورشید - جای خورشیدش شعر لطف حق پروین (مادر موسا چو موسا را به نیل ....درفکند از گفته رب جلیل...) را می گذارم و البته در کانون دوم این منظومه یا شاید بجای ماهش رباعی منصوب به حکیم عمر خیام را عجب از کوزه گر دهر .....(جامی است که عقل آفرین میزندش....صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش/این کوزهگر دهر چنین جام لطیف ...میسازد و باز بر زمین میزندش)، بگذریم.
تبدیل تهدید بیماری کوید 19 به آمادگی مقابله با شرایط خیلی خیلی حاد یک جلوه از رحمت است، در واقع باید بدانیم قسمتی از رحمت حق عملکرد ماست، کما اینکه تمام بلا از خود ماست! اینم تفسیر کرونایی از مصرع زیبای پروین در عنوان!!
«مَّآ أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ
أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ وَ أَرْسَلْنَکَ لِلنَّاسِ
رَسُولاً وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً» نساء 79