دست پیچ

دست پیچ

قبل از دوران مجازی شدن عکاسی برای تمرین یکسری فیلم سیاه و سفید با حساسیت ۲۰۰ بود که کارخانه ای نبود معمولا دست ساز بود و با مشقت تولید می شد که بهش میگفتن دست پیچ
دست پیچ

دست پیچ

قبل از دوران مجازی شدن عکاسی برای تمرین یکسری فیلم سیاه و سفید با حساسیت ۲۰۰ بود که کارخانه ای نبود معمولا دست ساز بود و با مشقت تولید می شد که بهش میگفتن دست پیچ

هر بلایی کز تو آید رحمتی است

سلام

دیروزی که گذشت 25 اسفندماه سال روز بزرگداشت پروین اعتصامی شاعر بزرگ ایران زمین بود.

می خواستم در قالب مطلبی دیگر به ایشان و شعرهای فاخرش اشاره کنم که حالا اینجا به این مناسبت قسمتی از آن مطلب را می نویسم و باقی بماند جای خودش:

اگر بخواهم منظومه فکری خودم را تعریف کنم - چیزی شبیه زمین و خورشید - جای خورشیدش شعر لطف حق پروین (مادر موسا چو موسا را به نیل ....درفکند از گفته رب جلیل...) را می گذارم  و البته در کانون دوم این منظومه یا شاید بجای ماه‌ش رباعی منصوب به حکیم عمر خیام را  عجب از کوزه گر دهر .....(جامی است که عقل آفرین میزندش....صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش/این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف ...می‌سازد و باز بر زمین میزندش)، بگذریم.

تبدیل تهدید بیماری کوید 19 به آمادگی مقابله با شرایط خیلی خیلی حاد یک جلوه از رحمت است، در واقع باید بدانیم قسمتی از رحمت حق عملکرد ماست، کما اینکه تمام بلا از خود ماست!  اینم تفسیر کرونایی از مصرع زیبای پروین در عنوان!!


«مَّآ أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ وَ أَرْسَلْنَکَ لِلنَّاسِ رَسُولاً وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً» نساء 79

فهمیدن و مراقب بودن مسئله اینست!!

سلام!

امروز در خبرها خواندم دولت ایتالیا بالاخره بعد از 16 روز اولین خطر اجتماعی همه گیری ویروس COVID-19 را اعلام کرده و کاری که حدودا 10 روز است در ایران در حال انجام است را بصورت عمومی اعلام کرده (لغو کلیه اجتماعات ورزشی و غیره تا اطلاع ثانوی) اگر به صفحه بیماری معروف به کرونا در تارنمای worldometers  بروید و اطلاغات یک هفته گذشته را مرور کنید متوجه می شوید که تقریبا تمام دنیا در یک هفته گذشته از بازگشتگان از ایتالیا به ویروس COVID-19 مبتلا شده اند.

بدون اینکه بترسیم باید متوجه باشیم یکی از علل کمتر بودن شیوع بیماری در ایران نسبت به ایتالیا علی رغم کم توجهی اولیه ساختارهای حکومتی - رعایت مسائل مربوط به جلوگیری همه گیری بیماری در کشور ماست. لطفا با دقت بیشتری برای جامعه خودمان به توصیه های جلوگیری از همه گیری بیماری دقت کنیم.


یکی از بستگان هفته گذشته داشت بصورت هوایی می رفت به کیش به او گفتم مسافرت هوایی احتمالا خطرناک تر از گونه های دیگر سفر است، چرا که هوای درون کابین مسافرین بصورت گردش داخلی (Circulation) در حال چرخش است  و در این فاصله کوتاه داخل کابین ممکن است ویروس منتقل شود. امروز خبر آزمایشات مثبت 10 نفر از یک پرواز برای من مهم بود از همین جهت.

  • 10 new cases in Vietnam: All foreigners, and all from the same flight (Viet Nam Airlines VN0054, which departed from the UK on March 2): 7 from England, 1 from Mexico, and 1 from Iceland, aged between 58-74 [source]

عکس مربوط به یک گزارش از خطر بیماری های همه گیر در جهان است که شاید بزودی در موردش بنویسم

عام الکرونا!!!


سلام!

ثبت و ضبط شاخص ها به عنوان مبداء تاریخ نگاری  و پیدا کردن  یکسری اتفاقات شاخص در سال ها برای مبداء انگاری هنوز هم  در ابعاد ملی و بین المللی کارکرد دارد. در تاریخ نگاری اقتصاد بین المللی شاخص رکود بزرگ در اقتصاد آمریکا مبداء اتفاقات تاریخی اقتصادی و روند شناسی اقتصادی است.

مثلا قحطی بزرگ جنگ جهانی اول یک مبداء تاریخ نگاری ملی بوده و بسیاری از بزرگتر های ما خاطراتشان را با فاصله از سال قحطی بزرگ بیان می کرده اند. سال های شروع وپایان جنگ تحمیلی هنوز هم یک مبداء محاسبات ذهنی خوب برای محاسبات تاریخ نگاری ما هاست. اما در این 3 دهه بعد از جنگ هنوز هیچ سالی شاخص بزرگی نبوده است. حتا سال 95 با همه اتفاقات شاخص اش نتوانست مبداء تاریخی ملی قرار بگیرد.

اما امسال این شاخص سلامتی و در خطر افتادن نسبی جان انسان ها آن هم در بعد بین المللی از آن سال هایی است که احتمالا مبدا تاریخ نگاری خواهد شد.مثلا چند وقت بعد می گوییم فلان بچه همونکه سال کرونا بدنیا آمد! یا فلان خانواده که سال کرونا ازدواج کردند!  فلان پروژه که سال کرونا شروع شد یا تمام شد! یا مثلا به یکی می گویند دماغت را کی عمل کردی جواب می ده "همول سال که کولونا اومد!!"


بعدا نوشت:

می خواستم این را با آب و تاب در یک مطلب دیگر بگذارم ولی الان زیر همین مطلب می گذارم. پنج هفته پیش اگر سه شنبه ظهر یا عصر اقدام نمی کردم ممکن بود بلیط اتوبوس جمعه شب تهران گیرم نیاید.سه هفته پیش گیرم نیامد مجبور شدم تکه تکه تا تهران بروم، هفته گذشته اما، در پی شروع تبلیغات کرونا در ایران ظهر چهارشنبه زنگ زدم و جا بود اونهم تک صندلی! تازه وقتی نشستم در اتوبوس متوجه شدم 2 تا صندلی خالی هست. دیشب اما، فقط 10 نفر بودیم، فقط 10 نفر؛ مشخصا همه کارمندهایی که به ضرورتی تهران می روند. اما امروز ظهر برگشت از تهران، فاجعه بار تر بود، فقط 2 نفر بودیم با زور صدای شاگرد راننده شدیم 6 نفر!

امان از کرونا! امان از ترس از کرونا!